نسل جدید لوله های سیستم گرمایشی و سرمایشی
نقش نسل جدید لوله ها در بهینه سازی سیستم های گرمایشی و سرمایشی ساختمان ها
استفاده از نسل جدید لوله های پلیمری مرکب پکس، در سیستم های حرارتی و برودتی ساختمان ها روز به روز گسترش می یابد.
استفاده از نسل جدید لوله های پلیمری مرکب پکس، در سیستم های حرارتی و برودتی ساختمان ها روز به روز گسترش می یابد.
استفاده از نسل جدید لوله های پلیمری مرکب پکس، در سیستم های حرارتی و برودتی ساختمان ها روز به روز گسترش می یابد. مزایایی نظیر مقاومت در برابر پوسیدگی و زنگ زدگی، شکل پذیری مناسب، مقاومت در برابر فشار و درجه حرارت بالا به مدت طولانی، ضریب انبساط طولی کم، ایجاد افت فشار کم در سیستم، مقاومت در برابر حلال ها، جلوگیری از رسوب مواد موجود در آب، امکان انتخاب قطر کم تر در طول واحد لوله در هنگام طراحی، حمل و نقل سریع و آسان و کاهش تعداد اتصالات، از جمله مواردی هستند که به بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش هزینه ی سیستم آب رسانی در صنعت ساختمان کمک شایانی نموده است. استفاده از لوله های پلیمری از اوایل دهه ی ۱۹۷۰ میلادی با هدف جایگزینی مناسب برای لوله های مسی و لوله گالوانیزه که در ساختمان به کار می روند مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که لوله های فلزی به تدریج دچار خوردگی و پوسیدگی می شوند، تحقیق برای دستیابی به لوله هایی با عمر زیاد که معایب لوله های فلزی را نداشته باشند در کشورهای صنعتی آغاز گردید که در بدو امر منجر به تولید لوله های پلیمری معمولی گردید ولی با توجه به ایرادات مشاهده شده در لوله های پلیمری معمولی تحقیقات ادامه یافت تا آن که مجر به تولید نسل جدید لوله های پلیمری مرکب پکس گردید. لوله های پنج لایه که نوع شبکه ای شده ی لوله های پلی اتیلن معمولی هستند به تدریجه جایگزین لوله های رایج فلزی در صنعت ساختمان در کشورهای پیشرفته صنعتی شده اند.
در این مقاله به نقد و بررسی لوله پنج لایه که بهره گیری از آن ها در ایران هم مورد توجه قرار گرفته است پرداخته می شود تا مزایای آن ها در صنعت ساختمان که منجر به بهینه سازی مصرف انرژی در تأسیسات حرارتی و برودتی می شود معرفی گردند.
مقدمه
استفاده ی وسیع از فلزات در امر توزیع و انتقال آب در ساختمان ها، برای مدت های زیادی رواج داشته است. در طی زمان، نقایص و ایراداتی در لوله های فولادی آب رسانی در ساختمان ها، آشکار گردیده است. نقایصی نظیر خوردگی، زنگ زدگی، رسوب گرفتگی، پوسیدگی و عدم مقاومت در برابر حرارت های بالا و فشار مداوم، سبب شده که طراحان تلاش نمایند با ابداع روش ها و مصالح جدید نظیر استفاده از آلیاژهای سبک به فکر حل این مشکلات بیفتند. در دهه ی ۱۹۹۰ میلادی سیستم جدیدی ارئه گشت که نتیجه ی تلاش محققانی بود که از سال ۱۹۷۰ میلادی در مورد پلیمرها به تحقیق پرداخته بودند. این تلاش ها منجر به ابداع سیستمی بر مبنای تولید لوله های پلیمری گشت که امروزه در اغلب کشورهای پیشرفته ی صنعتی جایگزین لوله های فلزی گشته اند.
اگرچه خانواده های لوله های پلیمری مانند لوله پلی اتیلن، لوله پلی پروپیلن و لوله پی وی سی فاقد ایرادات لوله های گالوانیزه هستند، ولی در ابتدای تحقیقات مشخص گردید که این لوله ها دارای نقایص و ضعف هایی مانند محدودیت در انتقال حرارت بالا و عدم تحمل فشار در دمای بالا می باشند. جهت رفع نواقص مورد اشاره و دستیابی به محصولی که دارای مزایای لوله های گالوانیزه و پلیمری و فاقد ایرادات آن ها باشد، تلفیق مواد پلیمری و فلزی مورد بررسی قرار گرفت، به گونه ای که بر مبنای تلفیق این مواد، در سیستم های لوله کشی و آب رسانی در تأسیسات حرارتی، در طی دو دهه ی اخیر، تحولات نوینی پدید آمد. لوله های مسی و لوله های گالوانیزه که اولین نسل لوله ها در تأسیسات حرارتی و برودتی بودند به تدریج جای خود را به نسل های جدید لوله های پلیمری سپردند و معایب لوله های فلزی مانند خوردگی، پورسیدگی، بروز فعل و انفعالات شیمیایی در فلز و تشکیل لایه ی رسوب داخل لوله و ایجاد افت فشار بالا در سیستم برطرف گردید و گامی بلند در بهینه سازی اقتصادی و کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها برداشته شد.
در این مقاله به نقد و بررسی لوله پنج لایه که بهره گیری از آن ها در ایران هم مورد توجه قرار گرفته است پرداخته می شود تا مزایای آن ها در صنعت ساختمان که منجر به بهینه سازی مصرف انرژی در تأسیسات حرارتی و برودتی می شود معرفی گردند.
مقدمهاستفاده ی وسیع از فلزات در امر توزیع و انتقال آب در ساختمان ها، برای مدت های زیادی رواج داشته است. در طی زمان، نقایص و ایراداتی در لوله های فولادی آب رسانی در ساختمان ها، آشکار گردیده است. نقایصی نظیر خوردگی، زنگ زدگی، رسوب گرفتگی، پوسیدگی و عدم مقاومت در برابر حرارت های بالا و فشار مداوم، سبب شده که طراحان تلاش نمایند با ابداع روش ها و مصالح جدید نظیر استفاده از آلیاژهای سبک به فکر حل این مشکلات بیفتند. در دهه ی ۱۹۹۰ میلادی سیستم جدیدی ارئه گشت که نتیجه ی تلاش محققانی بود که از سال ۱۹۷۰ میلادی در مورد پلیمرها به تحقیق پرداخته بودند. این تلاش ها منجر به ابداع سیستمی بر مبنای تولید لوله های پلیمری گشت که امروزه در اغلب کشورهای پیشرفته ی صنعتی جایگزین لوله های فلزی گشته اند.
اگرچه خانواده های لوله های پلیمری مانند لوله پلی اتیلن، لوله پلی پروپیلن و لوله پی وی سی فاقد ایرادات لوله های گالوانیزه هستند، ولی در ابتدای تحقیقات مشخص گردید که این لوله ها دارای نقایص و ضعف هایی مانند محدودیت در انتقال حرارت بالا و عدم تحمل فشار در دمای بالا می باشند. جهت رفع نواقص مورد اشاره و دستیابی به محصولی که دارای مزایای لوله های گالوانیزه و پلیمری و فاقد ایرادات آن ها باشد، تلفیق مواد پلیمری و فلزی مورد بررسی قرار گرفت، به گونه ای که بر مبنای تلفیق این مواد، در سیستم های لوله کشی و آب رسانی در تأسیسات حرارتی، در طی دو دهه ی اخیر، تحولات نوینی پدید آمد. لوله های مسی و لوله های گالوانیزه که اولین نسل لوله ها در تأسیسات حرارتی و برودتی بودند به تدریج جای خود را به نسل های جدید لوله های پلیمری سپردند و معایب لوله های فلزی مانند خوردگی، پورسیدگی، بروز فعل و انفعالات شیمیایی در فلز و تشکیل لایه ی رسوب داخل لوله و ایجاد افت فشار بالا در سیستم برطرف گردید و گامی بلند در بهینه سازی اقتصادی و کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها برداشته شد.
