هواساز دستگاهی است که در تهیه مطبوع انواع محیط ها و ساختمان ها برای کنترل و تنظیم دما، رطوبت و کیفیت هوا به کار می رود. به عبارتی این دستگاه توان ایجاد هوای مورد نظر برای انواع محیط های مختلف را در کیفیت، میزان رطوبت و درجه حرارت مطلوب دارد. دستگاه را می توان یکی از اجزای اصلی سیستم تهویه مطبوع دانست. زیرا این دستگاه در ترکیب با سایر دستگاه ها مانند بویلر یا دیگ فولادی (دیگ بخار) ، چیلر و… به کار می رود. یکی از قابلیت های ویژه این دستگاه مهم از سیستم تهویه مطبوع، فیلتراسیون و افزایش کیفیت هوا است. این کار در دستگاه فوق به کمک چندین بستر فیلتر مختلف تعبیه شده صورت می گیرد. این دستگاه مانند فن کویل جز واحد توزیع به حساب می آید.
تاریخچه هواساز
استفاده از سیستم ها و ساختارهایی مشابه هوارسان به تهویه مطبوع در مصر باستان و قرن دوم در چین باز می گردد. اما به شکل مدرن، برای اولین بار در قرن هفدهم میلادی توسط کورنلیس دریبل مخترع هلندی ساخت و استفاده از سیستم های تهویه مطبوع آغاز شد. در سال ۱۸۲۰ و با کشف توانایی آمونیاک به عنوان یک عامل خنک کردن هوا، تحول عظیمی در ایجاد بسترهای برودتی در سیستم های تهویه مطبوع صورت گرفت.
بیست و دو سال بعد، در سال ۱۸۴۲ جان گری در فلوریدا از ساختار کمپرسور برای تولید یخ استفاده کرد. با ایده خنک کردن هوا برای ساختمان ها به صورت متمرکز، او برای اولین ایده سیستم تهویه مطبوع مرکزی ارائه کرد. پس از درگذشت گری، به مدت ۵۰ سال تحول قابل توجهی در این عرصه صورت نگرفت.
نوع اولیه سیستم های تهویه مطبوع امروزی برای اولین بار توسط ویلیس کریر مخترع آمریکایی ساخته شده است. در این نمونه اولیه علاوه بر کنترل دما، کریر توانست ایده ای برای کنترل رطوبت هوا نیز ارائه دهد. بنابراین می توان گفت که اولین نمونه از دستگاه های تهویه مطبوع نوعی هوارسان بوده است. زیرا علاوه بر دما، رطوبت را نیز کنترل می کرده است. با افزایش تقاضا در این زمینه، شرکتی تحت عنوان Carrier America در ایالات متحده شروع به کار کرد. همین، آغازی بر تولید انبوه و استفاده گسترده از اولین انواع سیستم های تهویه مطبوع شد.
در سال ۱۹۰۶ استوارت کرامر در تحقیقات خود برای افزودن رطوبت به هوا در کارخانه نساجی، برای اولین بار اصطلاح تهویه مطبوع را به کار برد. در سال ۱۹۱۴ و با به کارگیری چنین ساختاری که توانایی کنترل دما و رطوبت هوا را دارد، اولین خانه شخصی با هواساز در مینیاپولیس آمریکا تجهیز شد. این امر آغازی بر همگانی شدن استفاده از انواع دستگاه ها و سیستم های تهویه مطبوع در محیط های مسکونی، صنعتی، اداری و… بود.
در سال ۱۹۴۵ و با اختراع دستگاهی مانند هوارسان های امروزی که علاوه بر حرارت و برودت، می تواند کیفیت هوا را با فیلتراسیون افزایش دهد، رابرت شرمن توانست ساختار جدیدی از تهویه مطبوع را در ساختمان ها به اجرا در آورد.
انواع هواساز
با گسترش تولید و استفاده از انواع هوارسان، این سیستم ها در ظرفیت ها و قابلیت های مختلفی با تفاوت هایی در اجزا، تولید شده اند.
براساس کاربرد
در دسته بندی کاربردی انواع هوارسان، این دستگاه ها را بر اساس محل قرارگیری و ظرفیت لازم برای محیط مشخص تقسیم بندی می کنیم. دستگاههای تامین هوای تازه برای مجتمع های مسکونی، اداری و تجاری ساختار ساده و از نظر سیستم کنترلی بسیار اقتصادی هستند. از طرفی دستگاههای صنعتی برای محیط های صنعتی در ظرفیت های بالا و ابعاد بزرگ با ظرفیت هایی نظیر ۵۰ هزار cfm استفاده می شود. در صنایع غذایی، داروسازی و بیمارستانی از هوارسان های هایژنیک که ساختار و سیستم کنترلی پیچیده ای دارند استفاده می گردد.
هواساز عمودی و افقی
نوع دیگری از دسته بندی هوارسانها ، تقسیم بندی آن ها بر اساس شکل ساخت و نصب آناست. دستگاههای عمودی ارتفاع بلند تری دارند اما مساحت کمتری از سطح را اشغال می کنند. هواسازهای افقی که مرسوم تر از نوع اول هستند، دارای ارتفاع کمتر و سطح اشغالی بیشتری هستند. دریچه ورود و خروج هوا در این دو نوع نیز به شکل متفاوتی تعبیه شده است. در نوع افقی، دریچه های ورودی و خروجی در یک راستا هستند و هوا از یک سو وارد شده و از سوی مقابل خارج می شود. اما در نوع عمودی این دریچه های روی یکدیگر قرار دارند. البته در مواقعی نیز بسته به نیاز تمام این مسائل می تواند تغییر کند.
انواع هواساز مستقل
این هواساز در نوع ساختمانی خود با نام هواساز کوچک نیز شناخته می شود. دستگاه مستقل معمولا دارای ابعاد کوچکی است و در ساختمان ها به منظور جداسازی هزینه ها به کار می رود. این نوع به دلیل ابعاد مناسبی که دارد می تواند روی پشت بام و یا بالکن نصب شود. هوارسان مستقل آپارتمانی تراکمی و هواساز مستقل آپارتمانی تبخیری دو نوع اصلی این هوارسان هستند که نوع دوم دارای هزینه های کمتری از هر نظر است. در حقیقت هواسازی که مجهز به کمپرسور و سیستم سرمایش در داخل دستگاه باشد، همان پکیج هوایی پشت بامی است که در جنوب کشور استفاده از آن محبوبیت فراوارنی دارد و می تواند برای کاربردهای مستقل یا تجمیعی مورد استفاده قرار گیرد. هواسازی که تمام بازگشت باشد و به یک کندانسینگ یونیت متصل شود و دارای کویل DX جهت سرمایش و کویل آبگرم جهت گرمایش باشد و به صورت مستقل در پروژه های ساختمانی مورد استفاده قرارگیرد را داکت اسپلیت نیز می نامند. از طرفی نیز هواساز تبخیری را ایرواشر می گویند که می تواند به کویل آبگرم جهت سرمایش در زمستان متصل شود و در انواع مستقل و مرکزی ساخته می شود.
انواع هواساز بر اساس نوع فن
این تقسیم بندی به دلیل استفاده از فن در موقعیت های متفاوت برای هواسازها است. انواع فن های مکنده و دمنده به جهت مکان قرار گیری و دمیدن یا کشیدن هوا از درون هوارسان، تفاوت هایی از جمله فشار بعد و قبل از فن با یکدیگر دارند.
انواع هواساز بر اساس مکانیسم سرمایش و گرمایش
دستگاه های هواساز را می توان بر اساس مکانیسم سرمایش و گرمایش و مواردی از جمله تامین هوا نیز تقسیم بندی کرد. در برخی مدل ها به جای کویل آب سرد از کویل DX استفاده می شود. این امر سبب می شود تا کویل به عنوان اواپراتور نیز شناخته شود و نقش آن را هم داشته باشد. همچنین از نظر تامین هوا برای سرمایش و گرمایش ساختمان ها نیز، از سه ساختار استفاده می شود.
در نوع فول فرش، تمامی هوا از بیرون ساختمان و هوای تازه تامین می شود. در نوع دوم هوای مورد نیاز به طور کامل درون ساختمان چرخانده شده و از همان هوا مجددا استفاده می شود. به این عمل سیرکولاسیون می گویند. در نوع سوم نیز در محفظه ای تحت عنوان محفظه اختلاط، قسمتی از هوا از بیرون و قسمتی از درون ساختمان تامین شده و در محفظه یاد شده میکس می شود.
انواع هواساز براساس نوع کویل
در برخی از انواع هوارسانها، به جای وصل کردن دستگاه به اجزایی مانند چیلر و بویلر، هوارسان را به سیستم هایی مانند کندانسینگ یونیت متصل می کنند. با این کار لوله های آب گرم و سرد نیز حذف می شود و لوله های مسی جایگزین می گردد.
انواع هواساز بر اساس نوع موتور
نوع دیگری از تقسیم بندی انواع هواسازها، بر اساس نوع موتور فن آن ها است. بر این اساس هوارسان هایی که با موتور فن معمولی ساخته می شوند، از هواسازهایی که با موتور فن اینورتر یا دور متغیر استفاده می کنند، مجزا می شوند. همچنین نحوه اتصال نیز در این دسته بندی می تواند بین دستگاه ها تفاوت ایجاد کند. اتصال با تسمه، گیربکس و یا کوپل مستقیم سه نوع مختلف این اتصال هستند. در مواقعی که از فن دور متغییر استفاده می گردد باید در مسیر های کانال VAV BOX قرار گیرد و در کل سیستم هوای حجم متغییر در پروژه خواهیم داشت که باید به درستی طراحی و در نهایت بالانس شود.
انواع هواساز بر اساس نوع رطوبت زن
در هوارسان همانطور که گفتیم علاوه بر دما، رطوبت نیز تنظیم می شود. برای این کار، از دستگاه ها و ساختارهای مختلفی برای رطوبت زنی یا رطوبت زدایی استفاده می شود. تفاوت این دستگاه ها در هواسازهای مختلف خود باعث شده است تا دسته بندی مشخصی از هواسازها بر اساس رطوبت زن ایجاد شود. از جمله تجهیزات رطوبت زنی می توان به انواع اسپری آب، تشت بخار و شبکه بخار اشاره کرد.
انواع هواساز بر اساس سیستم کنترلی
برای تنظیم دما در فصول مختلف، ساعات مختلف و … سیستم های کنترلی برای دستگاه های هواساز تعبیه می شود. در این سیستم ها تمامی جزئیات تنظیم دما و رطوبت و میزان هوای مورد نیاز بنا به عواملی مانند دما، رطوبت، فصل و… تعیین شده و تعریف می شود. هوارسان نیز بر اساس این دیتاها کار خود را درون محیط انجام می دهد. سیستم های کنترلی هوشمند در انواع مختلفی با قابلیت های هوشمند و مختلف طراحی شده اند که امروزه ساختمان و محیط را از بازرسی پیاپی دستگاه هوارسان بی نیاز می کنند. این دسته بندی می تواند در قیمت تمام شده هوارسان تاثیر قابل توجهی داشته باشد. هوارسان هوشمند به دستگاهی گفته می شود که دارای سیستم کنترل کننده هوشمند و بدون نیاز به اپراتور باشد.
انواع هواساز بر اساس ظرفیت و ابعاد
هواسازها بر اساس محیطی که در آن قرار می گیرند، میزان هوای مورد نیاز و ابعادی که باید پوشش دهند، در ظرفیت های متفاوتی ساخته می شوند. انواع هواسازهای صنعتی با ابعاد و ظرفیت های بالاتر در محیط های صنعتی و تولیدی به کار گرفته می شود و انواع هواساز با ظرفیت کم و ابعاد کوچک نیز به صورت مستقل در محیط های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند.
اجزای هواساز
هر هوارسان در هر ابعاد و نوعی برای ایجاد سرمایش، گرمایش و تنظیم دما و رطوبت، نیاز به اجزایی دارد تا عملکرد دستگاه را کامل کنند. مهم ترین اجزای هوارسانها در این قسمت آورده شده اند.
جنس بدنه هوارسان: یکی از اجزای اصلی بدنه است که معمولا از ورق های فولاد گالوانیزه ساخته می شود. چارچوبی که بدنه بر روی آن سوار می شود نیز معمولا از جنس آلومینیوم است. در هوارسانهای هایژنیک از فولاد ضد زنگ Stainless Steel استفاده می شود.
کانال و دمپر: این اجزا مهمترین قسمت ها در کنترل دبی هوای خروجی از هوارسان و انتقال آن به قسمت های مختلف هستند. دمپر ها معمولا از نوع تیغه ای بوده و با تغییر زاویه می توانند دبی و میزان هوا را در قسمت سرد و گرم کنترل کنند.
کویل سرمایشی: بسته به نوع و ساختار مورد استفاده در هوارسان؛ در این قسمت که شامل لوله هایی با شکل خاص است، مبرد و یا آب سرد شده ارسالی از چیلر یا کندانسینگ یونیت جریان می یابد و سرمایش و کاهش دما را صورت می دهد.
کویل گرمایشی: در این قسمت دقیقا بر خلاف قسمت قبلی، آب گرم از بویلر منتقل می شود و گرمایش صورت می گیرد.
انواع فیلترهای هواساز: اولین بخش از ورودی هوا به درون دستگاه، بخش فیلتر هوارسان است. در این بخش انواع غبار و ذرات گرفته شده و هوای ورودی تا حد زیادی بسته به نوع فیلتر پاکسازی و تصفیه می شود. از انواع این فیلتر ها می توان به پیش فیلتر های آلومینیومی قابل شستشو ، فیلتر های کیسه ای و هپا اشاره کرد.
موتور و فن: از اصلی ترین اجزای سیستم های هوارسان هستند. انواع فن های آکسیال، بکوارد، پلاگ فن و…. در هواسازها به کار می رود که هرکدام درای قابلیت های خاصی است. تفاوت این فن ها در مواردی مانند مدل مکش یا دهش هوا، قدرت پرتاب باد، سر و صدا و…. است. به طور مثال در هوارسان های هایژنیک باید از فن پلاگ استفاده کرد تا فیلترهای هپا آسیب نبینند.
تجهیزات رطوبت زنی: این قسمت از هوارسانها مربوط به کنترل کیفیت هوا از نظر رطوبت است. تجهیزات فوق دارای انواع مختلف هستند که سه مورد از آن ها در این قسمت بیان شده است:
مرطوب کننده نوع اسپری: در این نوع آب به قطرات بسیار ریز تبدیل شده و با فشار به هوا زده می شود تا رطوبت ایجاد شود. اصطلاحا در این نوع آب اسپری می شود.
مرطوب کننده نوع تشت بخار: در این نوع آب درون تشتک به وسیله یک مبدل گرم شده و بخار حاصله از طریق مانیفولد تعبیه شده برای خروج بخار و روطوبت زنی به هوا از تشت خارج می شود.
مرطوب کننده نوع شبکه بخار: در این نوع از یک شبکه برای توزیع و رطوبت زنی استفاده می شود. برای ایجاد رطوبت مانند نوع قبلی در این نوع هم از بخار استفاده می شود.
تجهیزات کنترلی: به مجموعه تجهیزاتی گفته می شود که تمامی فرآیندهای هواساز از جمله سرمایش، گرمایش و رطوبت به وسیله آن ها تنظیم و تعریف می شود.
نحوه کار هواساز؛ اصول عملکرد آن چیست؟
با شرح اجزای دستگاه در قسمت های قبلی مقاله، توضیح عملکرد و نحوه کار یک هوارسان بسیار ساده می شود. در صورتی که کار هوا ساز را در سه حوزه گرمایش، سرمایش و رطوبت تقسیم کنیم، راحت تر می توانیم کار دستگاه را شرح دهیم.
برای گرمایش، آب گرم یا بخار داغ از بویلر به وسیله لوله های گرم به هوارسان منتقل شده و درون کویل گرمایشی جریان می یابند. حال و با عبور هوا به وسیله فن، هوای گرم از طریق کانال ها به درون محیط ارسال می شود.
در سرمایش هوارسان نیز، مبرد و یا آب سرد شده از درون چیلر که می تواند چیلر جذبی، چیلر تراکمی یا چیلر سانتریفیوژ باشد، به وسیله لوله و یه به صورت مستقیم به درون کویل سرد هواساز انتقال پیدا می کنند. حال با عبور هوا از روی کویل به واسطه ی فشار استاتیکی ایجاد شده توسط فن و الکتروموتور، هوای سرد شده از طریق کانال ها به محیط انتقال پیدا می کند.
برای تنظیم رطوبت نیز، هوارسان با استفاده از انواع رطوبت زن، هوای مورد نظر را به میزان مشخص مرطوب می کند.
روش های کنترل دما در هواسازها
به طور کلی و برای کنترل دما در دستگاه های هواساز، می توان از سه روش استفاده کرد:
با استفاده از شیر کنترل و ترموستات: با این روش می توان با استفاده از نصب ترموستات در کانال برگشتی مجدد هوا به درون هوارسان و نصب شیر کنترل روی لوله های آب گرم و سرد ورودی به هوارسان، میزان آب سرد و گرم را تنظیم نموده و یا برای دستیابی به دماهای مورد نظر آن را قطع یا وصل نمود.
نصب ترموستات در مکان های مشخص محیط: در این روش برای کنترل دما در هوارسان از نصب ترموستات هایی در نقاط هدف درون ساختمان یا محیط مورد نظر استفاده می شود. به این صورت که مثلا ترموستات در یک راهرو نصب شده و متناسب با تنظیم از قبل انجام شده، در دمای مورد نظر به صورت مستقیم به مجموعه موتور و فن دستور می دهد تا با تغییر دور و یا روشن و خاموش شدن، دما را تنظیم کند. این روش توسط سیستم های کنترلی هواساز و پس از اعمال روش اول به کار می رود.
با استفاده از هوای بازگشتی: در هوارسان های دارای محفظه اختلاط، هوای برگشتی به همراه دیتای ترموستات ها از دمای محیط، میزان هوای برگشتی که قرار است با هوای تازه مخلوط شود، تغییر می کند.
کاربردهای هواساز
دستگاه های یاد شده با توجه به توان بالایی که در کنترل دما و رطوبت محیط های مختلف با مساحت های متفاوت دارند، در تمامی مراکز صنعتی، مسکونی و آپارتمانی قابل استفاده هستند.
برخی از مهم ترین مکان هایی که در آن ها از هواساز استفاده می شود عبارتند از:
محیط های درمانی و بیمارستان ها و صنایع داروسازی: در چنین مکان هایی به دلیل اهمیت دمای محیط و همچنین فیلتراسیون هوا، هوارسان با توجه به ابعاد متفاوتی و ظرفیت های گوناگونی که دارد، به عنوان بهترین سیستم تهویه شناخته می شود. دما و رطوبت به همراه پاکسازی هوا در چنین محیط هایی اهمیت فراوانی دارند، به این دلیل که به صورت مستقیم با شرایط بیماران در ارتباط هستند. در بیمارستانها و صنایع داروسازی از هوارسانهای هایژنیک مجهز به سیستم کنترلی پیشرفته استفاده می شود.
محیط های عمومی بزرگ، فروشگاه ها و مجتمع های تفریحی: در مکان های ذکر شده در این قسمت، با توجه به جمعیت بالای مشتریان باید کیفیت هوا به گونه ای باشد که افراد در آن سرما در زمستان، گرما در تابستان و یا خشکی هوا را احساس نکنند و سطح دی اکسید کربن بالاتر از استاندارد نرود و بتوان ACH مورد نیاز را طبق استاندارد فراهم کرد تا بوهای نامطلوب نیز از فضای مورد استفاده تخلیه گردد.
مجتمع های مسکونی و ساختمان های شخصی: امروزه در مجتمع های مسکونی بزرگ و یا حتی آپارتمان های کوچک به دلیل حفظ کیفیت هوا و تامین هوای تازه می توان از هواسازهای مستقل، سیستم تهویه و تصفیه هوای مرکزی HRV یا هوارسان های مرکزی جهت تامین هوای تازه به عنوان بهترین ابزار برای تهویه مطبوع ساختمان های مسکونی شناخته می شوند.
مراکز صنعتی: لزوم وجود دما و رطوبت متعادل جهت حفظ سلامت و رفاه هرچه بیشتر کارکنان و همچنین تامین شرایط محیطی مورد نیاز خط تولید در این مراکز باعث شده است تا از هواسازهای با ظرفیت بالا استفاده شود.
چگونگی انتخاب هواساز (معیارهای انتخاب هواساز مناسب)
برای آنکه بتوانیم به درستی و با توجه به اقلیم و شرایط محیط خود، مناسب ترین دستگاه هواساز را انتخاب کنیم، باید به محاسبات حرارتی ساختمان نگاه ویژه ای داشته باشیم. دو مورد از حیاتی ترین معیارهای انتخاب هوارسان در این قسمت آورده شده است:
بار حرارتی کل ساختمان: این محاسبات معمولا توسط نرم افزارهایی انجام می شود. در غیر اینصورت باید با یک کارشناس تهویه مطبوع صحبت شود تا بار حرارتی ساختمان برآورد شود. همچنین ظرفیت کویل سرمایشی و گرمایشی نیز در اینجا در نظر گرفته می شود. در مناطق با رطوبت بالا از ظرفیت های بالاتر استفاده می شود. در مراکز با جمعیت بالا مانند تالارهای مراسمات نیز به ازای هر نفر بر اساس ظرفیت کل عدد خاصی بر حسب تن تبرید در نظر گرفته می شود.
دبی کل هوای مورد نیاز ساختمان CFM: در این محاسبات عواملی مانند سرعت انتقال هوا درون هوارسان، افت فشار فن هواساز، رطوبت محل قرارگیری هوارسان، ارتفاع از سطح دریا و… در نظر گرفته می شود. با محاسبه این مقادیر می توان دبی کل را به دست آورد و بر اساس آن هوارسان با ظرفیت مورد نظر را انتخاب کرد.
نحوه نصب هواساز
در نصب و راه اندازی دستگاه هوارسان در ساختمان های مختلف باید نکات متعددی مورد نظر قرار بگیرد. نصب در بام و یا نصب در کف هر کدام می تواند مزایا و معایبی داشته باشد که بر اساس شرایط ساختمان باید مکان نصب انتخاب شود. دستگاه در کارخانه ها مطابق با سفارش به صورت تیکه ای و یا پیوسته ساخته می شود. بهتر است نصب هواساز در جایی انجام شود که بستر محکمی داشته باشد تا بتواند وزن و ارتعاشات دستگاه را تحمل کرده و به سایر اجزا سازه انتقال ندهد.
بهتر است نصب هوارسانرا به متخصصان تولید کننده هوارسان بسپارید. این مجموعه ها در ساختار خود معمولا تیم هایی متخصص برای نصب دستگاه در نظر می گیرند. این افراد می توانند دستگاه را با توجه به ده ها اصل و نکته مکانیکی برای بهبود عملکرد در بهترین مکان و به بهترین شکل نصب کنند.
نحوه اتصال هواساز به چیلر
این اتصال به دو روش عمده انجام می شود. در هواسازهای معمولی با کویل آبی، به وسیله لوله های آب گرم و سرد، دستگاه هوارسان به بویلر و چیلر متصل می شود. توجه داشته باشید که جهت کنترل بهینه باید در مسیر از شیر کنترل استفاده گردد.
مزایای هواساز
هواسازها به دلیل ساختار و اجزای به کار رفته در آن ها دارای تفاوت هایی از نظر مصرف انرژی، بازدهی و… با سایر سیستم های تهویه مطبوع هستند. موارد زیر را می توان به عنوان مزایای این سیستم نسبت به سایر سیستم های تهویه مطبوع بیان کرد:
کنترل هوشمند: سیستم های کنترلی هواسازهای امروزی، می توانند بدون نیاز به هیچ اپراتوری مواردی مانند قطع و وصل جریان، کنترل دما و رطوبت، کاهش یا افزایش میزان هوا و… را انجام دهند
هزینه های مصرفی کمتری دارند زیرا در ساختار آن ها از اجزای پر مصرف مانند کمپرسور استفاده نشده است.
تولید در ظرفیت ها و ابعاد کوچک و بزرگ
نصب، نگهداری و در صورت نیاز تعمیرات آسان
فیلتراسیون و تامین کیفیت مناسب هوا
با طراحی و نصب سیستم های هیت ریکاوری توانایی بازیافت انرژی برگشتی را دارند و می توانند در مواقعی از سال به صورت Free Cooling به تهویه محیط بپردازند و به مراتب باعث کاهش مصرف انرژی گردند.
هواساز یا هوارسان؟
در زبان انگلیسی به این دستگاه Air Handling Unit می گویند که ترجمه ی درست و دقیق آن هوارسان است. در حقیقت این دستگاه، هوای دریافتی را مورد عملیات مختلف قرار می دهد و سپس از طریق کانال به فضاهای مورد نیاز می رساند. ۵۰ سال قبل در نقشه های ساختمانهای آمریکایی یا اروپایی از واژه ی Weather Maker استفاده می کردند که ترجمه ی آن هواساز است ولی با پیشرفت علم مهندسی و دقت در انتخاب واژه ها همگان به این نتیجه رسیده اند که هوا ساخته نمی شود ولی تحت عملیات مشخص به شرایط بهینه می رسد. پس در نتیجه هوارسان درست است ولی با توجه به فرهنگ گفتاری جامعه مهندسی ایران به ناچار از کلمه ی هواساز در این مقاله استفاده کرده ام که مرور زمان و بازدید از این نوشتار بتوانم بیشتر از کلمه ی هوارسان استفاده کنم و در نتایج جستجوی گوگل نیز این کلمه ترند Trend شود.
قیمت، خرید و تعمیر هواساز
نصب و تعمیر هواسازها باید توسط تیم های متخصص شرکت های تولید کننده و یا شرکت های فنی و مهندسی صورت پذیرد. زیرا هر نوع هوارسان دارای ملاحظاتی است که هنگام نصب و تعمیر باید در نظر گرفته شود. در مورد قیمت این دستگاه ها نیز بسته به عواملی مانند ظرفیت، برند، کیفیت بدنه و… قیمت این دستگاه ها متغیر است. در بازار ایران تولید کنندگان هوارسان در سالهای اخیر با توجه به نوسانات ارز و مشکلات اقتصادی توانسته اند سهم بسزایی از بازار را تصاحب کنند ولی با توجه به نبود شرایط تست نشت هوا، ظرفیت سنجی و … کماکان در تولید هوارسانهای هایژنیک جهت کاربری های بیمارستانی و داروسازی و اتاق های تمیز باید از دستگاههای استاندارد اروپایی استفاده کرد. باز هم از همین فرصت استفاده می کنم از اداره ی استاندارد ایران خواهشمندم در صورت امکان بودجه ای جهت صنعت تهویه مطبوع اختصاص دهند تا تولید کنندگان داخلی بتوانند شرایط استاندارد و مطولب را فراهم کنند و از طرفی نیز رقابت بین تامین کنندگان مختلف با رعایت انصاب و حکمرانی قانون صورت گیرد.